Zetrzeć im z twarzy uśmiech

Sherry

Teraz, po pewnym czasie, n8ie pojmuję już sensu tego wiersza. Stwierdzam też, że lepiej byłoby chyba: ,,Zedrzeć im z twarzy uśmiech..." Ale łapcie. Najsłodsze jest to, że za żadny swój twór tak naprawdę nie ponoszę odpowiedzialności. Można wszystko zrzucić na wenę i talent Very Happy

.

Zetrzeć im z twarzy uśmiech

Zetrzeć im z twarzy uśmiech
A z serc wydrzeć radość
Żyć dla siebie, nie dla innych
Odizolować się
I żyć w zapomnieniu
Błogim spokoju
i niezmąconej ciszy
zanim podzielę swoją duszę
na jeszcze więcej kawałków
czerwonych jak kropelki krwi
zanim świat doprowadzi mnie do bankructwa
a cudza rozpacz wedrze się w serce
nim umysł przeniknie ich płacz
i nieme błagania
ukryć głowę w dłoniach
zagłuszyć wrzaskiem wszystko inne
zignorować wyciągnięte dłonie
być panią swego losu
jedyną i niepodważalną
och, jak trudno mi być idealną
kiedy wokół taka pustka
wypełniona bezmyślnymi istnieniami
zniknąć
stać się niewidocznym
niech już żadne ludzkie oko
nie patrzy na mnie z taką nadzieją
odejść
gdziekolwiek
jak najdalej stąd
zapomnieć o sentymentach
zatracić się w samotności
gdzie są ci wszyscy, którzy tak mnie potrzebowali?

Pandora

Dziwne, że jeszcze nie ma tu komentarzy, bowiem to naprawdę świetny wiersz.
"Zatracić się w samotności" - pięknie ujęte. Ludzie sądzą, że samotność jest czymś przykrym. Ale jeżeli naprawdę poczuje się samotność to okazuje się, że ona jest naprawdę niesamowita. Lepsza w wielu momentach od grupy przyjaciół. Spokojna i łagodna... ach, rozgadałam się. xD
Zetrzeć im z twarzy uśmiech! Tak wiele razy miałam na to ochotę.
Prawdę powiedziawszy, ten wiersz podoba mi się dlatego, że mogę się w niego całkowicie wczuć. Mogę go w pełni zrozumieć.
Gratuluję Ci, Sherry, kolejnego wspaniałego wiersza.