Współmartwa

Sherry

Współmartwa

Szaroburo
Buroszaro
Rysuje się Wam świat
Widok za oknem
Niczym obraz wiecznego nieszczęścia
Oczy odporne na barwy
Widzą tylko zło
Współumieracie

Szaroburo
Buroszaro
Rysuje się Wam życie
Za brudnym murem
Nie widzicie bramy do krainy szczęścia
Serca odporne na wzniosłe idee
Nie dostrzegają perspektyw
Współumieracie

Czarno na białym
Biało na czarnym
Wskazówki, jak żyć
Żeby nie żyć wcale
Umysły podporządkowane instynktom
Pieniądz, pieniądz, pieniądz
Oddalając się od siebie
Jednoczycie się we współumieraniu

Warstwą sadzy pokrywacie kolory
Ciemnoszary dym z kominów fabryk
Przyciemniacie umysł, serce, duszę
Chcecie pokazać mi właściwą drogę
Nudno, nudno żyć bez pasji
O ile ciekawsza będzie ta nasza
Maleńka imitacja współczującego społeczeństwa
Współumieram

Współmartwi
Współmartwi
Hmm, my tylko chcemy
Końca.

Literożerna

To jest... genialne. Jeden z najlepszych twoich wierszy. Nie wiem, co jeszcze mogłabym napisać. Chyba tylko: "Wyślij to do jakiegoś wydawnictwa."